Komitet Mechaniki

Prof. Błażej Skoczeń, Politechnika Krakowska (PK), od 1984. W latach 1995-2005 pracownik Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych, CERN, Genewa (2000-2004 kierownik Sekcji). W latach 2009-2017 dyrektor Instytutu Mechaniki Stosowanej, a w latach 2013-2017 kierownik Zakładu Mechaniki Ciał Stałych w PK. Członek (2007), wiceprzewodniczący (2016) oraz przewodniczący Komitetu Mechaniki PAN (2024). Od 2013 członek Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych (KEJN), a w latach 2016-2019 przewodniczący Komisji Nauk Ścisłych i Inżynierskich. W latach 2016-2019 ekspert w ewaluacji podmiotów we Francji (HCÉRES). Od 2017 polski delegat do Rady Dyrektorów i Zgromadzenia Ogólnego Międzynarodowego Centrum Naukowego Mechaniki CISM, Udine. W latach 2019-2023 przewodniczący Komisji Ewaluacji Nauki (KEN) w MNiSW. Od 2019 członek Rady Kuratorów w Wydziale IV Nauk Technicznych PAN. Od 2020 członek korespondent PAN oraz PAU. Od 2022 członek Rady i sekretarz Europejskiego Stowarzyszenia Mechaniki Eksperymentalnej, EuraSEM. Od 2022 dyrektor Centrum Badawczego – Laboratorium Ekstremalnie Niskich Temperatur PK. Członek rad naukowych NCBJ, IFJ PAN oraz IPPT PAN. Projekty międzynarodowe: LHC (CERN), FAIR (GSI), EUROnu (EU) oraz TIARA (EU). Kierownik wielu projektów finansowanych przez NCN. Autor ponad 150 publikacji i opracowań naukowych, w tym 3 autorskich monografii naukowych (CERN, PK, Springer). Redaktor działu Encyklopedii Mechaniki Ośrodków Ciągłych, Springer. Organizował Polski Kongres Mechaniki PCM-CMM-2019.

Jacek Pozorski jest zatrudniony w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, gdzie  kieruje Zakładem Przepływów Wielofazowych, od roku 2018 na stanowisku profesora.

Ukończył studia na Politechnice Gdańskiej (fizyka techniczna); stopień doktora (1995) oraz habilitację (2005) w dyscyplinie Mechanika uzyskał w IMP PAN. W latach 1990-tych odbył dwuletni staż naukowy w EDF R&D (Chatou, Francja); uczestniczył w letnim programie badawczym Center for Turbulence Research (Uniwersytet Stanforda, 2004). Był opiekunem naukowym 9 rozpraw doktorskich; 2 dalsze są w toku.

Jego zainteresowania naukowe obejmują teoretyczną i obliczeniową mechanikę płynów, a w szczególnosci turbulencję i przepływy dwufazowe. Jego prace badawcze dotyczą modelowania stochastycznego, lagranżowskich metod cząstek (PDF/FDF, SPH), a także LES oraz LBM. Jest (współ)autorem ~70 publikacji indeksowanych w bazie WoS, cytowanych  ~1300 razy.

W ramach Komitetu Mechaniki PAN kieruje obecnie działalnością Sekcji Mechaniki Płynów. Jest członkiem zespołu redakcyjnego czasopism Archives of Mechanics oraz Computer Assisted Methods in Engineering and Science. Był recenzentem 5 habilitacji oraz 21 doktoratów w Polsce i 8 za granicą. Był wykładowcą dwóch szkół letnich w International Centre for Mechanical Sciences (CISM, Włochy), trzecia jest w przygotowaniu (2025). Jest członkiem rad naukowych: CISM oraz Instytutu Budownictwa Wodnego PAN.

Stanisław Stupkiewicz jest profesorem w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (IPPT PAN) w Warszawie, gdzie jest kierownikiem Zakładu Mechaniki Materiałów. Jest absolwentem Politechniki Warszawskiej (1989), a doktorat (1996) i habilitację (2006) uzyskał w IPPT PAN. Od 2011 roku jest profesorem zwyczajnym. W 2013 roku spędził rok we Włoszech jako profesor wizytujący na Uniwersytecie w Trydencie.

Jego zainteresowania naukowe obejmują mikromechanikę interfejsów i warstw międzyfazowych, efekty skali, modelowanie wieloskalowe stopów z pamięcią kształtu, modelowanie ewolucji mikrostruktury z zastosowaniem metody pola fazowego, modelowanie konstytutywne zjawisk kontaktowych, mechanikę kontaktu, plastyczność, plastyczność kryształów i mechanikę obliczeniową.

Od 2020 roku jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Jest redaktorem czasopisma Mechanics of Materials, redaktorem działu Archives of Mechanics oraz członkiem rady redakcyjnej Archive of Applied Mechanics.

Jerzy Warmiński jest profesorem, kierownikiem Katedry Mechaniki Stosowanej w Wydziale Mechanicznym Politechniki Lubelskiej (PL). W roku 1985 ukończył studia magisterskie na kierunku mechanika i budowa maszyn PL. Pracę doktorską obronił w 1992 przed Radą Wydziału Mechanicznego PL. Stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie mechanika uzyskał w 2001 roku na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH w Krakowie. W 2012 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora. Jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN oraz przewodniczącym Sekcji Dynamiki. Był lub jest organizatorem lub współorganizatorem Euromech Colloquium (2008, 2013), IUTAM Symposium (2025), sesji tematycznych kongresów ICTAM i ENOC. Jest też członkiem rad redakcyjnych lub doradczych w Nonlinear Dynamics (2010-2018), Journal of Sound and Vibration, Journal of Mechanical Engineering Science – Part C of Proc. of the Institution of Mechanical Engineers, (współredaktor 2008-2013), redaktorem działowym w Journal of Theoretical and Applied Mechanics. Jest też członkiem europejskiego komitetu konferencji ENOC oraz Technical Committee on Multibody Systems and Nonlinear Dynamics (2017-2022) ASME. Był profesorem wizytującym m.in. w Glasgow University, Sapienza University of Rome, University of Porto, Aberdeen University, Sao Paulo University. Jest niezależnym ekspertem i recenzentem projektów Unii Europejskiej oraz projektów w konkursach krajowych.

Jego główne zainteresowania badawcze obejmują dynamikę nieliniową, a w szczególności drgania nieliniowe, teorię bifurkacji i chaosu deterministycznego, sterowanie i dynamikę struktur aktywnych, odzyskiwanie energii z drgań mechanicznych, dynamikę układów wielostabilnych i układów z opóźnieniem czasowym.

Jan AWREJCEWICZ uzyskał tytuł Profesora w roku 1994. Jego działalność naukowa obejmuje układy dynamiczne, mechanikę, biomechanikę, mechatronikę i matematykę  stosowaną. Jest autorem/współautorem prac: czasopisma (700+), mat. konf. (363), monografie (ang. – 28, pol. – 26), książki dla studentów (2), rozdziały w książkach (332), red. książek (36), red. mat. konf. (23), red. wyd. specj. (44).

Pracował wiele lat za granicą m. in. w ramach fundacji: Alexandra Humboldta, Japońskiego Tow. Promocji Nauki, Fulbrighta, Kościuszki oraz kilku grantów we Francji. Ponadto otrzymał On nagrodę Aleksandra Humboldta (dwukrotnie).

Wygłosił 69/18 wykładów zaproszonych międzynar./krajowych. Jest/był czł. komitetów naukowych czasopism z IF (18) oraz konferencji (220+).

Był pomysłodawcą i pełnił funkcję przewodniczącego komitetów naukowych i organizacyjnych kilku konferencji międzynarodowych, m.in.: Dyn. Sys.– Theory and Appl. (DSTA), Łódź — 16 (1992-2021). Jest/był członkiem:  PAN (2016- ), European Academy of Sciences and Arts (2021-), Intern. Advisory Board of the Institute of Thermomechanics of the Czech Academy of Sciences (2019-2024); CK (2013-2016, 2017-2020); RDN (2021-2023);  Wice-Prezydent Polskiego Tow. Biomechaniki (2012-2016); Akademia Inżynierska (2005-); Technical Committee for Nonlinear Oscillations of IFToMM, (1995, 2000-2005, 2006-2009); Komitet Mechaniki PAN (1993-).

Otrzymał kilkanaście nagród krajowych, a w tym kilka nagród ministerialnych m.in. MNiSW, MEN, Złota Lampa (PGiNG); 7 uniwersytetów uhonorowało Go godnością Doktora Honoris Causa (3 z zagranicy) oraz wypromował On 35 doktorów.

Profesor nauk technicznych, kierownik Katedry Technologii Informatycznych w Inżynierii na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. W latach 1992-1993 odbył staż naukowy w Computational Mechanics Company (obecnie Altair Engineering), Austin, TX, USA w ramach grantu finansowanego przez US Air Force na temat mikro i makro modeli kontaktu i tarcia. W latach 1998 – 2013 pięciokrotnie wizytował Oden Institute for Computational Engineering and Sciences, University of Texas at Austin, TX, USA, zajmując się modelowaniem propagacji fal elektromagnetycznych za pomocą hp-adaptacyjnej MES i elementów nieskończonych oraz metodologią DPG. W ramach współpracy z US Volpe National Transportation Systems Center nad modelowaniem naprężeń resztkowych w szynach i kołach kolejowych odbył trzy wizyty w tej instytucji w Cambridge, MA, USA. Obecnie zajmuje się modelowaniem wieloskalowym kompozytów w zakresie sprężystym i niesprężystym z zastosowaniem różnych sformułowań wariacyjnych, w tym wielopolowych oraz oszacowaniem błędu uzyskiwanych rozwiązań. Wyniki badań opublikował w ok. 40 samodzielnych i współautorskich artykułach, w czasopismach notowanych w bazie Web of Science, cytowanych ok. 300 razy. Był promotorem 3 zakończonych doktoratów. Uczestniczył w realizacji kilkunastu grantów naukowych (m.in. dla NCN, NCBiR, US NSF, US Air Force Office for Scientific Research, US Dept. of Transportation), w tym czterema z nich kierował.

Prof. dr hab. inż. Tadeusz Chmielniak, czł. rzecz. PAN, dr h.c. multi

Ukończył w 1965 roku Politechnikę Śląską ( specjalność Energetyka jądrowa). Rektor Politechniki Śląskiej (1987-1990), dziekan Wydziału Mechanicznego Energetycznego (1975-1981), Członek Senatu (1984-1990), Członek Zespołu T10 Komitetu Badań Naukowych (2000-2004), Członek Zespołu Odwoławczego Rady Nauki (2008-2010),  Członek CKK(2011 – 2013).

W okresie 1982 – 2010 kierował Instytutem Maszyn i Urządzeń Energetycznych (obecnie Katedra Maszyn i Urządzeń Energetycznych, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki),

Autor i współautor ponad 330 prac naukowych, w tym kilkunastu książek poświęco­nych problemom rozwoju energetyki (2020: Energetyka wodorowa, Technologie Energetyczne, PWN). Koordynator Projektów Zamawianych i Strategicznych. Wypromował 28 dr. W latach 2010-2018 był  Przewodniczącym Komitetu Problemów Energetyki PAN. Jest członkiem dwóch innych Komitetów Naukowych PAN (Komitetu Termodynamiki i Spalania oraz Komitetu Mechaniki). Laureat szeregu nagród (Rektora, MNiSW, Siemensa i inne).

Aktualne zainteresowania badawcze:

1. Energetyka wodorowa ( struktura technologiczna, ścieżki od wytwarzania wodoru do jego wykorzystania w energetyce i ciepłownictwie, modelowanie ogniw paliwowych i elektrolizerów);
2. Energetyka jądrowa i jej funkcje w dekarbonizacji gospodarki (studia nad układami generacji wodoru w modułach energetyki jądrowej);
3. Zeroemisyjne układy konwersji energii z biomasy i odpadów

W 1992 r. ukończył studia na Wydziale Elektroniki Automatyki i Elektrotechniki AGH w Krakowie uzyskując tytuł zawodowy mgr. inż. elektryka w specjalności budowa maszyn. W 1997 r. obronił pracę doktorską na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH w dyscyplinie mechanika, specjalizjąc się w wibroakustyce. W 2009 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie mechanika, specjalności dynamika maszyn.

Główne zainteresowania naukowe dr. hab. Grzegorza Cieploka  skupiają się wokół zagadnień związanych z dynamiką maszyn i urządzeń, ze szczególnym uwzględnieniem maszyn wibracyjnych.  Jest autorem prac dotyczących m.in. samosynchronizacji wibratorów bezwładnościowych w napędach przenośników wibracyjnych, zastosowania zjawiska antyrezonansu w młynach wibracyjnych, nomogramowej metody szacowania amplitud rezonansowych w trakcie wybiegu maszyn o napędzie bezwładnościowym czy syntezy wielomasowych układów wibroizolacji pasywnej. Jego zainteresowania obejmują również problematykę pomiarów przy zastosowaniu światłowodów i tensometrów strunowych. Jest autorem lub współautorem 73 publikacji, w tym 3 książkowych.

Pełnił funkcję prodziekana ds. Ogólnych (2012-2016),  prodziekana ds. Nauki (2020-2024), przewodniczącego Rady  Dyscypliny Inżynieria Mechaniczna (od 2024), przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej w oddziale krakowskim (2017-2018, 2019-2020).  Od 2017 r. jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN.

Witold Elsner (ur. 22 grudnia 1958 w Częstochowie) jest profesorem w Katedrze  Maszyn Cieplnych Politechniki Częstochowskiej, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję kierowniczą. Od 2024 jest prorektorem ds. Nauki Politechniki Częstochowskiej. Jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN, a w obecnej kadencji zastępcą przewodniczącego Sekcji Mechaniki Płynów Komitetu Mechaniki PAN, członkiem Komisji Energetyki Oddz. PAN w Katowicach, członkiem Komitetu Wykonawczego European Research Community on Flow, Turbulence and Combustion (ERCOFTAC) oraz Sekretarzem Generalnym Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (PTMTS). Jest redaktorem naczelnym ERCOFTAC Bulletin a także redaktorem działowym w Journal of Theoretical and Applied Mechanics.

Jest specjalistą w zakresie mechaniki płynów, aerodynamiki maszyn przepływowych i przepływów przyściennych z uwzględnieniem turbulencji, z naciskiem na  zagadnienia fizycznego i numerycznego modelowania, metod eksperymentalnych przepływów turbulentnych, modelowania i optymalizacji obiegów cieplnych. Najnowsze Jego badania dotyczą zagadnień turbulencji przyściennej przy zmiennych gradientach ciśnienia oraz oddziaływań akustycznych na procesy przejścia laminarno-turbulentnego.

Kierownik i główny wykonawca w wielu krajowych i międzynarodowych projektach badawczych, finansowanych przez NCN, NCBR, NAWA, sieć COST, programy ramowe Unii Europejskiej oraz międzynarodowe programy bilateralne. Uczestniczył w kilkunastu stażach w zagranicznych ośrodkach naukowych, m.in. w TU Hamburg, INPG-UJF-CNRS Grenoble, Cambridge University, Ghent University, JCOAL Japonia, Institute of  Thermomechanic CAS Prague.

Prof. dr hab. inż. Piotr Fedeliński ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej w 1981 r. W 1991 r. uzyskał stopień doktora, a w 2000 r. doktora habilitowanego. W 2019 r. otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

Jest zatrudniony na stanowisku profesora na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Był Prodziekanem ds. Nauki w kadencji 2008-2012, a w latach 2012-2016 Prodziekanem ds. Nauki i Współpracy z Przemysłem. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Mechaniki Komputerowej i Informatyki Stosowanej. Jest autorem lub współautorem około 170 publikacji, w tym czterech monografii. Był kierownikiem 5 projektów badawczych finansowanych przez Komitet Badań Naukowych i Narodowe Centrum Nauki. Był promotorem czterech wyróżnionych rozpraw doktorskich. Odbył trzy długoterminowe staże zagraniczne: w Uniwersytecie Aalborg, Dania w 1991 r., w Uniwersytecie Portsmouth, Wielka Brytania w latach 1992-95 i w Uniwersytecie Campinas, Brazylia w 1999 r. Jest członkiem Komitetu Mechaniki PAN od 2020 r., członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej od 1995 r. oraz Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki od 1997 r.

Prof. Piotr Fedeliński prowadzi badania naukowe w zakresie mechaniki obliczeniowej, dynamiki układów odkształcalnych, mechaniki pękania, mikromechaniki, analizy wrażliwości i optymalizacji konstrukcji. Jego specjalnością jest zastosowanie metody elementów brzegowych w mechanice ciała stałego.

Elżbieta M. Jarzębowska jest profesorem w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa, w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej. Uzyskała stopnie doktora i doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria mechaniczna. Obszar jej ekspertyzy naukowej oraz dydaktycznej obejmuje mechanikę i nieliniową teorię sterowania i sterowania optymalnego, w szczególności modelowanie, analizę dynamiczną i sterowanie układami nieswobodnymi, w tym robotami, manipulatorami, autonomicznymi obiektami latającymi i kosmicznymi, pojazdami podwodnymi. Prof. Jarzębowska była zaangażowana w projekty naukowe dla przemysłu, np. dla Automotive Research Centre, Engineering Research Centre for Reconfigurable Machining Systems w Uniwersytecie Michigan, Ann Arbor, MI, USA. Pracowała w Ford Motor Company Research Laboratories, Dearborn, MI, USA, w Cranfield University, UK, gdzie ma status visiting professor. Jest autorem i współautorem około 150 publikacji naukowych, kilku podręczników i skryptów oraz monografii z zakresu metod dynamiki i sterowania nieliniowego. Jest członkiem sekcji dynamiki i optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN, Technicznego Komitetu ASME Multibody Systems and Nonlinear Dynamics, Technicznego Komitetu Terramechanics IFToMM. Jest edytorem działowym w Journal of Theoretical and Applied Mechanics (JTAM), Journal of Nonlinear Complex and Data Science i ASME Journal of Computational and Nonlinear Dynamics.

Jest profesorem Politechniki Śląskiej w Katedrze Podstaw Konstrukcji Maszyn. Magisterium na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn ukończył z wyróżnieniem na Politechnice Śląskiej w 2008 r. W 2012 r. obronił z wyróżnieniem pracę doktorską w dyscyplinie Mechanika, a w 2015 r. uzyskał stopień dra hab. w dyscyplinie Budowa i Eksploatacja Maszyn w zakresie badań nieniszczących materiałów w tejże uczelni. Do głównych zainteresowań naukowych prof. Katunina należą zagadnienia zmęczenia i pękania materiałów kompozytowych, w tym efekty cieplne występujące w tych procesach, badania nieniszczące materiałów oraz metody identyfikacji uszkodzeń, metody analizy sygnałów i obrazów w zastosowaniu do przetwarzania wyników badań nieniszczących, wielofunkcyjne materiały kompozytowe m.in. do zastosowań w statkach powietrznych. Od 2022 r. jest członkiem Akademii Młodych Uczonych Polskiej Akademii Nauk, a od 2023 r. sprawuje funkcję jej wiceprzewodniczącego. W 2023 r. powołał Zespół Badawczy ds. Oceny Integralności Elementów Konstrukcyjnych, w którym, wraz z kardą naukowo-dydaktyczną, rozwija swoje zainteresowania badawcze. Kierował lub brał udział w projektach badawczych finansowanych ze środków MNiSW, NCN, NCBiR, FNP oraz DFG. Doświadczenie zdobywał na stażach zagranicznych w Niemczech, Francji, Portugalii i Słowacji. Otrzymał nagrody FIATa za prace magisterską i doktorską, jest stypendystą START FNP oraz MNiSW dla wybitnych młodych naukowców oraz laureatem nagrody naukowej POLITYKI.

Prof. dr hab. inż. Katarzyna Kowalczyk-Gajewska jest absolwentką Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w specjalności Teoria Konstrukcji. Od 1997 roku jest związana z IPPT PAN w Warszawie. W 2001 uzyskała tam stopień doktora nauk technicznych a w 2012 stopień doktora habilitowanego za rozprawę Micromechanical modelling of metals and alloys of high specific strength.  W 2022 Prezydent RP nadał jej tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinach inżynieria mechaniczna i inżynieria materiałowa. Specjalistka w zakresie mechaniki materiałów, w tym modelowania mikromechanicznego materiałów niejednorodnych, plastyczności kryształów i opisu anizotropii właściwości mechanicznych. Członek Komitetu Mechaniki PAN od 2016. Laureatka Nagrody Wydziału IV Nauk Technicznych PAN w 2012 i  II Nagrody Komitetu Mechaniki PAN dla młodych naukowców w 2002.

Jest redaktorem naczelnym czasopisma Engineering Transactions, należy do zespołu redakcyjnych czasopism International Journal of Plasticity i Acta Mechanica. Odbyła staże badawcze w USA, Hiszpanii i we Francji. W 2022 przewodniczyła IUTAM Symposium on Enhancing Material Performance by Exploiting Instabilities and Damage Evolution. Wygłaszała wykłady kluczowe podczas międzynarodowych konferencji naukowych. Kierowała 2 projektami UE i 3 projektami OPUS NCN. Autorka lub współautorka ponad 50 artykułów indeksowanych w Web of Science i trzech monografii. Promotorka dwóch doktorantów obronionych z wyróżnieniem.

Prof. dr hab. Tomasz Aleksander Kowalewski, absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego 1964-1969 r., od września 1969 roku w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, doktorat w 1982 r. W latach 1985 – 1994 adiunkt w instytucie Max-Plancka w Getyndze, od 1994 r. ponownie w IPPT PAN (habilitacja 1995r, tytuł profesora w 2007r). Uprawiane dyscypliny naukowe: metody eksperymentalne i numeryczne w mechanice przepływów, przepływy dwufazowe, przepływy z przemianą fazową, przepływy ze swobodną powierzchnią, konwekcja naturalna, przepływy przy małych liczbach Reynoldsa, parowanie, przepływy atmosferyczne, mikro i nano przepływy, nanowłókna i ich zastosowania biomedyczne.  Autor i współautor ponad 200 publikacji (99 z listy WoS), indeks Hirsha H=27, ponad 2000 cytowań.

Szczególne osiągnięcia badawcze:

• Eksperymentalna i numeryczna analiza nieliniowych drgań kropli prowadząca do opracowania metody dynamicznego (ms) pomiaru powierzchniowego temperatury (parowanie) lub składu (dyfuzja surfaktantów).
• Opis wytwarzania mikro strug i mikrokropel w procesie rozpadu strugi cieczy.
• Opracowanie metody równoczesnego pomiaru pola prędkości i temperatury w przepływie z wykorzystaniem zawiesiny ciekłych kryształów (Particle Image Velocimetry & Termometry).
• Stworzenie wzorców numerycznych i eksperymentalnych dla przepływów konwekcyjnych z przemianą fazową (krzepnięcie) – metodologia walidacji modeli numerycznych.
• Nawigator neuro-chirurgiczny, system komputerowego wspomagania operacji mózgu w oparciu o korelacje obrazów wizyjnych i rezonansu magnetycznego.
• Tworzenie nano-włókien w procesie elektroprzędzenia, analiza eksperymentalna, numeryczna i zastosowania biomedyczne.

Prof. dr hab. inż. Marek Krawczuk urodził się w 1962 roku, w Gdańsku. Jest absolwentem Wydziału Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej. W latach 1987-1989 był zatrudniony jako asystent w Katedrze Mechaniki, Wydziału Budowy Maszyn, Politechniki Gdańskiej. W latach 1989-2003 był pracownikiem Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1991 w IMP PAN. Habilitował się w roku 1995 w IMP PAN, a w roku 2003 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych. Od roku 2003 jest zatrudniony na stanowisku profesora w Politechnice Gdańskiej, początkowo na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki a od 2021 roku na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa. W latach 2001-2003 był zatrudnionych na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, na stanowisku profesora.

Zainteresowania naukowe prof. Marka Krawczuka skupiają się wokół metod modelowania i detekcji uszkodzeń w elementach konstrukcyjnych, rozwoju Metody Elementów Skończonych oraz zastosowania materiałów inteligentnych w technice.

Prof. Marek Krawczuk jest autorem 5 monografii, 150 artykułów indeksowanych w bazie Web of Science, oraz ponad 200 artykułów i referatów. Indeks Hirsha według WoS wynosi 35, liczba cytowań 4080. Regularnie znajduje się na liście Top 2% najbardziej wpływowych ludzi nauki publikowanej przez Uniwersytet Stanforda we współpracy z Elsevier. Wypromował 5 doktorów nauk technicznych, kolejne dwa doktoraty są w toku.

Zainteresowania naukowe Prof. Tomasza Kubiaka obejmują mechanikę materiałów, w tym wytrzymałość materiałów i konstrukcji. Szczególną uwagę poświęcił nieliniowej analizie stateczności konstrukcji cienkościennych. Od 2015 roku skupia swoje zainteresowania wokół laminatów, prowadząc badania doświadczalne i symulacje numeryczne nad zachowaniem się konstrukcji cienkościennych poddanych obciążeniom statycznym i dynamicznym. Realizując jeden z ostatnich projektów, badał możliwość wykorzystania narzędzi stosowanych w analizie stateczności ruchu do analizy odkształceń cienkościennych konstrukcji poddanych obciążeniom harmonicznym.

Jego prace mogą posłużyć do szacowania wytrzymałości i nośności elementów nośnych stosowanych w budownictwie, przemyśle samochodowym czy lotniczym.

Wiele badań prowadził we współpracy międzynarodowej, publikując prace z naukowcami z University of Calabria, Bath University oraz DLR Germany Aerospace Center. W 2021 roku, prof. Tomasz Kubiak wraz ze swoim doktorantem oraz badaczami z University of Bath i Politechniki Lubelskiej przeprowadził badania na synchrotronie Diamond Light Source UK. Badania te dotyczyły analizy naprężeń resztkowych powstałych w procesie produkcji laminatu.

Pełnił rolę kierownika projektów finansowanych przez NCN (Opus – 4-krotnie) oraz zespołu badawczego w projekcie realizowanym w ramach programu POIG. Jest autorem około 200 publikacji naukowych, w tym 60 artykułów w czasopismach z listy JCR.

Hobby prof. Tomasza Kubiaka to sport; aktywnie gra w badminton i siatkówkę.

Tomasz Denis Lewiński, ur. 25 XI 1955. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Doktoryzował się w zakresie mechaniki konstrukcji inżynierskich w r. 1984; promotorem był prof. Zbigniew Mazurkiewicz. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1991 za cykl prac na temat teorii płyt kompozytowych. Stypendysta Fundacji Aleksandra v. Humboldta w latach 1992/1993. Tytuł profesora uzyskał w 2004 r. Od 2008 r.- kierownik Zakładu Mechaniki Budowli i Zastosowań Informatyki na macierzystym wydziale. W latach 2015-2018 członek Rady Naukowej IPPT PAN. Przewodniczący Sekcji Metod Komputerowych i Optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN (2011-2015, 2016-2020). Przewodniczący Sekcji Optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN (2020-2023, 2024-2027). Laureat medalu im. Olgierda Zienkiewicza przyznany w 2019 r przez Polskie Towarzystwo Metod Komputerowych Mechaniki za całokształt działalności naukowej. Kierował licznymi projektami badawczymi w zakresie mechaniki i optymalizacji konstrukcji inżynierskich.

Współautor i współredaktor książek:

T. Lewiński, J.J. Telega, Plates, Laminates and Shells. Asymptotic Analysis and Homogenization. World Scientific Publishing, Singapore, 768 str., 2000.

G. Rozvany, T. Lewiński (Eds.),Topology Optimization in Structural and Continuum Mechanics. CISM 549. Courses and Lectures. Springer Wien, Udine, 471 str., 2014.

T. Lewinski, T. Sokół, C. Graczykowski, Michell Structures, Springer, Cham, 569 str., 2019.

Prof. dr hab. inż. Łukasz Madej jest kierownikiem grupy badawczej Cyfryzacji Przemysłu i Modelowania Wieloskalowego na Wydziale Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pełni również funkcję zastępcy dyrektora Szkoły Doktorskiej AGH. Jego badania koncentrują się na opracowaniu nowoczesnych rozwiązań numerycznych dla szeroko pojętego przemysłu, a w szczególności zaawansowanych modeli do wieloskalowej symulacji materiałów, metod sztucznej inteligencji oraz inżynierii odwrotnej. Jest członkiem różnych organizacji naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Komitetów Mechaniki oraz Inżynierii Materiałowej i Metalurgii PAN. W 2022 r. został wybrany na członka rzeczywistego CIRP (International Academy for Production Engineering). Od 2015 roku jest również członkiem zarządu EUROFORGE, a 2020 roku członkiem zarządu ESAFORM (The European Scientific Association for Material Forming). Pełni również rolę redaktora naczelnego czasopisma Computer Methods in Materials Science oraz członka rad redakcyjnych różnych czasopism naukowych, np. Steel Research International, International Journal of Material Forming, Journal of Materials Processing Technology czy Production Engineering.

Strona internetowa:  www.home.agh.edu.pl/~lmadej

Jest profesorem w Katedrze Mechaniki i Inżynierii Obliczeniowej na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskała w 1987 roku, doktora habilitowanego w 1991 roku i tytuł profesora w 1996 roku. W latach 2016-2020 była członkiem Rady Narodowego Centrum Nauki, od 2016 roku jest przewodniczącą Sekcji Biomechaniki Komitetu Mechaniki PAN. W latach 2019-2024 była przewodniczącą Rady Dyscypliny Inżynieria Mechaniczna oraz członkiem Senatu Politechniki Śląskiej. Jest autorem lub współautorem ponad 500 publikacji, kilku monografii i podręczników akademickich.

Jej zainteresowania naukowe dotyczą przede wszystkim zastosowań metod numerycznych w modelowaniu procesów fizycznych. Podstawowymi kierunkami badań w tym zakresie są: zastosowanie metody elementów brzegowych do rozwiązywania zadań brzegowych i brzegowo-początkowych przepływu ciepła (bezpośrednich jak i odwrotnych), analiza wrażliwości i identyfikacja, modelowanie numeryczne procesów cieplnych w skali makro, mikro i nano z uwzględnieniem przemian fazowych. Wypromowała 14 doktorów. Była kierownikiem lub głównym wykonawcą ponad 20 projektów badawczych NCN, NCBiR oraz KBN. Jest członkiem komitetów redakcyjnych AIMS Biophysics, JTAM, AFE, JAMCM.

Wyróżniona Medalem PTMKM im. O.C. Zienkiewicza za całoksztalt działalności, Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

1. Dane osobowe

1952: ukończenie studiów na Politechnice Warszawskiej, Wydział Mechaniczny

1952-1955: praca w Centralnym Biurze Konstrukcji Silników Okrętowych

1955-1959: studia doktoranckie w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki

1959-2000: praca badawcza w IPPT-PAN

2000-2024: Profesor Emeritus w IPPT-PAN

2. Charakterystyka prowadzonych badań  naukowych

2.1. Analiza procesów deformacji materiałów i konstrukcji w zakresie sprężysto-plastycznym

Tematem badań było określenie nośności granicznej elementów konstrukcji i optymalizacji ich kształtu lub zbrojenia przy założeniu idealnej plastyczności w stanie granicznym. Drugim obszernym tematem badań był matematyczny opis deformacji materiałów, przy obciążeniach monotonicznych i  cyklicznych, przy uwzględnieniu takich efektów jak deformacja plastyczna, pełzanie, rozwój uszkodzeń,  degradacja  zmęczeniowa itp. Sformułowano nowe modele konstytutywne do opisu deformacji cyklicznej i anizotropowego wzmocnienia przy zastosowaniu powierzchni stałych modułów wzmocnienia. Zastosowano je do opisu deformacji metali, gruntów i skał. Przedstawiono mechanizmy dynamicznego zniszczenia  materiałów skalnych wywołane utratą stateczności  i zastosowano do opisu tąpań górotworu przy eksploatacji górniczej.

2.2. Modele tarcia i zużycia powierzchni kontaktowych

Poślizg, tarcie i zużycie na powierzchniach kontaktu dwóch ciał były przedmiotem badań z uwzględnieniem zjawisk dylatacji, anizotropii i dwuskalowego efektu chropowatości. Efekty pamięci materiału  przy progresywnym i powrotnym poślizgu uwzględniono wykorzystując wielo-powierzchniowy model opisu deformacji. Rozwój uszkodzeń i zużycie powierzchni kontaktowych z uwzględnieniem wiązań adhezyjnych i tarcia został przestawiony w wielu pracach i zastosowany do szeregu konkretnych zagadnień. W szczególności zbadano stany ustalone procesu zużycia w stanie termo- mechanicznym kontaktu i określono ewolucję kształtu powierzchni do stanu ustalonego charakteryzującego się jednorodnym rozkładem sił kontaktowych.

2.3. Analiza wrażliwości i optymalizacja konstrukcji

Opracowano jednorodną metodę wariacyjną analizy wrażliwości konstrukcji przy zmianie parametrów materiałowych, kształtu, podparcia i obciążenia oraz parametrów topologicznych określających mikrostrukturę  materiału. Analiza wrażliwości określa gradient wartości lokalnej lub globalnej względem zmiany parametrów konstrukcji i stanowi narzędzie do sformułowania warunku optymalności. Algorytmy optymalizacji stosujące tak zwane siły wrażliwości prowadzą do optymalnych stanów. W pracach zastosowano tę metodę do optymalizacji kratownic, belek, płyt w zakresie liniowej i nieliniowej deformacji z uwzględnieniem wyboczenia  i stanów pokrytycznych.

3. Publikacje

Ponad 300 prac naukowych w czasopismach międzynarodowych i krajowych oraz prac konferencyjnych. Autorstwo lub współautorstwo 7 książek i 10 raportów badawczych.

4. Nagrody i członkowstwa

Z. Mróz jest członkiem 10 Rad Redakcyjnych w czasopismach krajowych i zagranicznych.

Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), Węgierskiej Akademii Nauk, Litewskiej Akademii Nauk i Lombardzkiej Akademii Nauk.

Otrzymał 6 doktoratów honoris causa (hc): Polytechnique de Mons (Belgia), Politechniki Krakowskiej, Uniwersytetu Waterloo (Kanada), Uniwersytetu Technicznego Miszkolc

(Węgry), Uniwersytetu Minnesota (USA), Politechniki Białostockiej.

Otrzymał medal Koitera od ASME (Amerykańskie Towarzystwo Inżynierii Mechanicznej). Jest wieloletnim członkiem  Komitetu Mechaniki PAN (od początku jego istnienia, wice- przewodniczącym przez kilka lat).

Jerzy Pamin (ORCID ID 0000-0002-9611-391X) uzyskał stopień doktora w zakresie mechaniki obliczeniowej w Delft University of Technology pod kierunkiem Prof. R. de Borsta, a habilitację w dyscyplinie mechanika na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej (WIL PK) w roku 2004. W roku 2021 otrzymał nominację profesorską.

Pracuje na PK od roku 1987. W roku 1998 odbył roczny staż w Koiter Institute Delft, w roku 2002 przebywał pół roku w Kaiserslautern Universitaet na stypendium Fundacji Humboldta. W latach 2006-2017 był dyrektorem Instytutu Technologii Informatycznych w Inżynierii Lądowej WIL PK. Był kierownikiem 5 projektów badawczych i promotorem 6 obronionych doktoratów. Obecnie jest kierownikiem polskiej części grantu NCN THERMINST, uzyskanego w konkursie Weave-Unisono w roku 2023.

Jest członkiem Komitetu Mechniki PAN od roku 2011. W latach 2009-2013 pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki. Jest m.in. laureatem nagrody Komitetu Mechaniki PAN za cykl publikacji (2000) i nagrody im. M.T. Hubera Wydziału IV Nauk Technicznych PAN za pracę habilitacyjną (2007).

Jego zainteresowania naukowe obejmują mechanikę materiałów i konstrukcji. Jego specjalnością są sformułowania gradientowe ośrodka ciągłego do analizy numerycznej zjawisk niestateczności materiału i lokalizacji odkształceń. Zajmuje się także nieliniową analizą zagadnień sprzężonych oraz symulacjami numerycznymi w mechanice betonu i konstrukcji żelbetowych.

Prof. dr hab. inż. Bogdan Posiadała jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Częstochowskiej w Katedrze Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych uzyskał w 2009 roku. W latach 2012-2016 był dyrektorem wymienionego Instytutu (aktualnie Katedry). Przez dwie kadencje w latach 2008-2016 był prodziekanem ds. nauki Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Informatyki.

Prowadził badania naukowe z zakresu budowy i eksploatacji maszyn, mechaniki oraz mechatroniki. W zakresie tych dyscyplin opracował samodzielnie lub w zespołach naukowych łącznie ponad 190 publikacji. Dotyczą one w większości modelowania i badań symulacyjnych i eksperymentalnych dynamiki i drgań złożonych dyskretno-ciągłych układów mechanicznych, w tym głównie w odniesieniu do żurawia samochodowego lub leśnego, platformy mobilnej lub przyczepy samochodowej.

Podjął współpracę naukową z niemiecką uczelnią Hochschule Ravensburg-Weingarten. Brał udział jako wykonawca lub kierownik w pracach badawczych zrealizowanych na zamówienie: Komitetu Badań Naukowych (kilkanaście projektów, w tym w dwóch jako kierownik), Ministerstwa Edukacji Narodowej, programy CPBP i RCBP, Centrum Konstrukcyjno-Technologiczne Maszyn Górniczych KOMAG w Gliwicach i innych.

Uzyskał wiele nagród i wyróżnień, w tym był wyróżniony nagrodami zespołowymi Ministra Edukacji Narodowej (1991) i Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (2005) oraz kilkunastokrotnie nagrodami Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Jest zatrudniony na Politechnice Krakowskiej od 1983 roku (z przerwą w latach 1986-1990 na studia doktoranckie w USA). Obecnie pracuje w Katedrze Informatyki na Wydziale Informatyki i Telekomunikacji.

Jego działalność naukowa skupia się na metodzie elementów skończonych  do rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych. Szczególnym jej aspektem jest oszacowanie dokładności symulacji oraz adaptowanie siatek aproksymacyjnych do rozwiązania w taki sposób, aby osiągnąć najlepszą dokładność możliwie niskim kosztem. Dziedziny fizyki i techniki będące w jego zainteresowaniu to mechanika ciała odkształcalnego, mechanika płynów, elektromagnetyzm, biomechanika i zagadnienia odwrotne.

Od 2012 roku do chwili obecnej jest edytorem pomocniczym (Managing Editor) czasopisma z listy JCR, Computers and Mathematics with Applications (Elsevier).

Jest absolwentką Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Gdańskiej, gdzie w latach 1997-2002 studiowała na kierunku budownictwo. Stopień doktora uzyskała w 2005, stopień doktora habilitowanego – w 2011, natomiast tytuł profesora – w 2020. Specjalistka w zakresie mechaniki materiałów, dynamiki oraz nieniszczącej diagnostyki konstrukcji. Jej zainteresowania badawcze dotyczą m.in. metod mechaniki doświadczalnej, detekcji i obrazowania uszkodzeń z użyciem propagacji fal sprężystych i elektromagnetycznych, biomechaniki oraz materiałów polimerowych wytwarzanych przyrostowo.

Autorka i współautorka ponad 80 prac indeksowanych w Web of Science, cytowanych ponad 1400 razy. Laureatka wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Prezesa Rady Ministrów (2006), stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2007, 2008), stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców (2011–2014), Nagrody Naukowej Komitetu Mechaniki PAN (2016) oraz Nagrody Naukowej Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (2019). Za działalność dydaktyczną w 2016 roku została uhonorowana medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Była członkiem Akademii Młodych Uczonych PAN I kadencji. Pełniła funkcję opiekuna naukowego w dwóch projektach PRELUDIUM NCN oraz kierowała dwoma projektami OPUS NCN. Wypromowała czterech doktorów nauk technicznych, z wyróżnieniem. Od 2015 roku kieruje Laboratorium Diagnostyki Konstrukcji, a od 2019 roku pełni funkcję kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów.

Obecnie zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Analizy Konstrukcji Politechniki Poznańskiej. W 2009 otrzymał stopień naukowy doktora; w 2014 roku otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego; w 2021 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. Jego główne obszary zainteresowań to modelowanie konstytutywne, modele nielokalne, dynamika ekstremalna, mechanika uszkodzeń, budownictwo ekstremalne.

Autor i współautor ponad 130 artykułów w czasopismach naukowych (o sumarycznym współczynniku wpływy ponad 350), 1 monografii, ponad 10 rozdziałów w monografiach, ponad 120 streszczeń w materiałach konferencyjnych oraz współredaktor 5 zeszytów konferencyjnych. Prof. Sumelka jest także współautorem 3 patentów.

Prof. Sumelka jest od 2016 roku kierownikiem Zakładu Komputerowego Wspomagania Projektowania Politechniki Poznańskiej, a od 2020 roku pełni ponadto funkcję prorektora ds. nauki Politechniki Poznańskiej.

Prof. Sumelka jest także aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych i inżynierskich, w tym pełni funkcję Przewodniczącego Zarządu w Polskim Towarzystwie Metod Komputerowych Mechaniki oraz funkcję Przewodniczącego Rady Sieć Badawcza Łukasiewicz – Poznański Instytut Technologiczny.

Strona internetowa: www.sumelka.put.poznan.pl

Prof. dr hab. inż. Artur Tyliszczak (ur. 29 sierpnia 1971 r.) ukończył studia w 1997 r. na Wydziale Budowy Maszyn (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej) Politechniki Częstochowskiej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 2002 r., doktora habilitowanego w 2014 r. i tytuł profesora w 2020r. Jest pracownikiem Katedry Maszyn Cieplnych Politechniki Częstochowskiej, gdzie od wielu lat pełni funkcję kierownika/koordynatora Zespołu Numerycznej Mechaniki Płynów. Był stypendystą NATO w von Karman Institute for Fluid Dynamics (Belgium, 1999-2000), pracownikiem Department of Engineering (Cambridge University, UK, 2010-2011) oraz Department of Aerospace and Mechanical Engineering (University of Southern California, USA, 2022). Uczestniczył w stażach naukowych w Imperial College (London, UK), University of Twente (The Netherland), Vrije Universiteit Brussel (Belgium).

Prof. A. Tyliszczak jest laureatem prestiżowych nagród naukowych, indywidualna Nagroda Naukowa Wydziału IV PAN (2017), gran prix w konkursie Srebrne Skrzypce im. Prof. Bogdana Skalmierskiego orgaznizowanym przez Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz Polskie Towarzystwo Elektrotechniki Technicznej i Stosowanej (2018), Fulbright Senior Award (2019), indywidualna Nagroda Naukowa Ministra Edukacji Narodowej (2021).

Zainteresowania i badania naukowe Prof. A. Tyliszczaka koncentrują się wokół szeroko pojętej mechaniki płynów. Jest ekspertem w dziedzinie metod matematyczno-numerycznego modelowania przepływów laminarnych i turbulentnych (CFD), przepływów dwufazowych, reaktywnych i spalania. Specjalizuje się w zastosowaniu i rozwijaniu metod wysokiego rzędu, algorytmice i obliczeniach wielkoskalowych. Jest autorem i współautorem ponad 80 publikacji. Był/jest kierownikiem i wykonawcą projektów naukowych finansowanych ze środków NCN, NCBiR, programów ramowych Unii Europejskiej FP5-7, Europa 2020, Horyzont Europa. Jest członkiem Steering Committee SIG 28 organizacji ERCOFTAC, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Rady Naukowej Instytutu Mechaniki Górotworu PAN.