Komitet Mechaniki

Jan AWREJCEWICZ uzyskał tytuł Profesora w roku 1994. Jego działalność naukowa obejmuje układy dynamiczne, mechanikę, biomechanikę, mechatronikę i matematykę  stosowaną. Jest autorem/współautorem prac: czasopisma (700+), mat. konf. (363), monografie (ang. – 28, pol. – 26), książki dla studentów (2), rozdziały w książkach (332), red. książek (36), red. mat. konf. (23), red. wyd. specj. (44).

Pracował wiele lat za granicą m. in. w ramach fundacji: Alexandra Humboldta, Japońskiego Tow. Promocji Nauki, Fulbrighta, Kościuszki oraz kilku grantów we Francji. Ponadto otrzymał On nagrodę Aleksandra Humboldta (dwukrotnie).

Wygłosił 69/18 wykładów zaproszonych międzynar./krajowych. Jest/był czł. komitetów naukowych czasopism z IF (18) oraz konferencji (220+).

Był pomysłodawcą i pełnił funkcję przewodniczącego komitetów naukowych i organizacyjnych kilku konferencji międzynarodowych, m.in.: Dyn. Sys.– Theory and Appl. (DSTA), Łódź — 16 (1992-2021). Jest/był członkiem:  PAN (2016- ), European Academy of Sciences and Arts (2021-), Intern. Advisory Board of the Institute of Thermomechanics of the Czech Academy of Sciences (2019-2024); CK (2013-2016, 2017-2020); RDN (2021-2023);  Wice-Prezydent Polskiego Tow. Biomechaniki (2012-2016); Akademia Inżynierska (2005-); Technical Committee for Nonlinear Oscillations of IFToMM, (1995, 2000-2005, 2006-2009); Komitet Mechaniki PAN (1993-).

Otrzymał kilkanaście nagród krajowych, a w tym kilka nagród ministerialnych m.in. MNiSW, MEN, Złota Lampa (PGiNG); 7 uniwersytetów uhonorowało Go godnością Doktora Honoris Causa (3 z zagranicy) oraz wypromował On 35 doktorów.

Prof. dr hab. inż. Tadeusz Chmielniak, czł. rzecz. PAN, dr h.c. multi

Ukończył w 1965 roku Politechnikę Śląską ( specjalność Energetyka jądrowa). Rektor Politechniki Śląskiej (1987-1990), dziekan Wydziału Mechanicznego Energetycznego (1975-1981), Członek Senatu (1984-1990), Członek Zespołu T10 Komitetu Badań Naukowych (2000-2004), Członek Zespołu Odwoławczego Rady Nauki (2008-2010),  Członek CKK(2011 – 2013).

W okresie 1982 – 2010 kierował Instytutem Maszyn i Urządzeń Energetycznych (obecnie Katedra Maszyn i Urządzeń Energetycznych, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki),

Autor i współautor ponad 330 prac naukowych, w tym kilkunastu książek poświęco­nych problemom rozwoju energetyki (2020: Energetyka wodorowa, Technologie Energetyczne, PWN). Koordynator Projektów Zamawianych i Strategicznych. Wypromował 28 dr. W latach 2010-2018 był  Przewodniczącym Komitetu Problemów Energetyki PAN. Jest członkiem dwóch innych Komitetów Naukowych PAN (Komitetu Termodynamiki i Spalania oraz Komitetu Mechaniki). Laureat szeregu nagród (Rektora, MNiSW, Siemensa i inne).

Aktualne zainteresowania badawcze:

1. Energetyka wodorowa ( struktura technologiczna, ścieżki od wytwarzania wodoru do jego wykorzystania w energetyce i ciepłownictwie, modelowanie ogniw paliwowych i elektrolizerów);
2. Energetyka jądrowa i jej funkcje w dekarbonizacji gospodarki (studia nad układami generacji wodoru w modułach energetyki jądrowej);
3. Zeroemisyjne układy konwersji energii z biomasy i odpadów

Elżbieta M. Jarzębowska jest profesorem w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa, w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej. Uzyskała stopnie doktora i doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria mechaniczna. Obszar jej ekspertyzy naukowej oraz dydaktycznej obejmuje mechanikę i nieliniową teorię sterowania i sterowania optymalnego, w szczególności modelowanie, analizę dynamiczną i sterowanie układami nieswobodnymi, w tym robotami, manipulatorami, autonomicznymi obiektami latającymi i kosmicznymi, pojazdami podwodnymi. Prof. Jarzębowska była zaangażowana w projekty naukowe dla przemysłu, np. dla Automotive Research Centre, Engineering Research Centre for Reconfigurable Machining Systems w Uniwersytecie Michigan, Ann Arbor, MI, USA. Pracowała w Ford Motor Company Research Laboratories, Dearborn, MI, USA, w Cranfield University, UK, gdzie ma status visiting professor. Jest autorem i współautorem około 150 publikacji naukowych, kilku podręczników i skryptów oraz monografii z zakresu metod dynamiki i sterowania nieliniowego. Jest członkiem sekcji dynamiki i optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN, Technicznego Komitetu ASME Multibody Systems and Nonlinear Dynamics, Technicznego Komitetu Terramechanics IFToMM. Jest edytorem działowym w Journal of Theoretical and Applied Mechanics (JTAM), Journal of Nonlinear Complex and Data Science i ASME Journal of Computational and Nonlinear Dynamics.

Jest profesorem Politechniki Śląskiej w Katedrze Podstaw Konstrukcji Maszyn. Magisterium na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn ukończył z wyróżnieniem na Politechnice Śląskiej w 2008 r. W 2012 r. obronił z wyróżnieniem pracę doktorską w dyscyplinie Mechanika, a w 2015 r. uzyskał stopień dra hab. w dyscyplinie Budowa i Eksploatacja Maszyn w zakresie badań nieniszczących materiałów w tejże uczelni. Do głównych zainteresowań naukowych prof. Katunina należą zagadnienia zmęczenia i pękania materiałów kompozytowych, w tym efekty cieplne występujące w tych procesach, badania nieniszczące materiałów oraz metody identyfikacji uszkodzeń, metody analizy sygnałów i obrazów w zastosowaniu do przetwarzania wyników badań nieniszczących, wielofunkcyjne materiały kompozytowe m.in. do zastosowań w statkach powietrznych. Od 2022 r. jest członkiem Akademii Młodych Uczonych Polskiej Akademii Nauk, a od 2023 r. sprawuje funkcję jej wiceprzewodniczącego. W 2023 r. powołał Zespół Badawczy ds. Oceny Integralności Elementów Konstrukcyjnych, w którym, wraz z kardą naukowo-dydaktyczną, rozwija swoje zainteresowania badawcze. Kierował lub brał udział w projektach badawczych finansowanych ze środków MNiSW, NCN, NCBiR, FNP oraz DFG. Doświadczenie zdobywał na stażach zagranicznych w Niemczech, Francji, Portugalii i Słowacji. Otrzymał nagrody FIATa za prace magisterską i doktorską, jest stypendystą START FNP oraz MNiSW dla wybitnych młodych naukowców oraz laureatem nagrody naukowej POLITYKI.

Prof. dr hab. Tomasz Aleksander Kowalewski, absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego 1964-1969 r., od września 1969 roku w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, doktorat w 1982 r. W latach 1985 – 1994 adiunkt w instytucie Max-Plancka w Getyndze, od 1994 r. ponownie w IPPT PAN (habilitacja 1995r, tytuł profesora w 2007r). Uprawiane dyscypliny naukowe: metody eksperymentalne i numeryczne w mechanice przepływów, przepływy dwufazowe, przepływy z przemianą fazową, przepływy ze swobodną powierzchnią, konwekcja naturalna, przepływy przy małych liczbach Reynoldsa, parowanie, przepływy atmosferyczne, mikro i nano przepływy, nanowłókna i ich zastosowania biomedyczne.  Autor i współautor ponad 200 publikacji (99 z listy WoS), indeks Hirsha H=27, ponad 2000 cytowań.

Szczególne osiągnięcia badawcze:

• Eksperymentalna i numeryczna analiza nieliniowych drgań kropli prowadząca do opracowania metody dynamicznego (ms) pomiaru powierzchniowego temperatury (parowanie) lub składu (dyfuzja surfaktantów).
• Opis wytwarzania mikro strug i mikrokropel w procesie rozpadu strugi cieczy.
• Opracowanie metody równoczesnego pomiaru pola prędkości i temperatury w przepływie z wykorzystaniem zawiesiny ciekłych kryształów (Particle Image Velocimetry & Termometry).
• Stworzenie wzorców numerycznych i eksperymentalnych dla przepływów konwekcyjnych z przemianą fazową (krzepnięcie) – metodologia walidacji modeli numerycznych.
• Nawigator neuro-chirurgiczny, system komputerowego wspomagania operacji mózgu w oparciu o korelacje obrazów wizyjnych i rezonansu magnetycznego.
• Tworzenie nano-włókien w procesie elektroprzędzenia, analiza eksperymentalna, numeryczna i zastosowania biomedyczne.

Prof. dr hab. inż. Marek Krawczuk urodził się w 1962 roku, w Gdańsku. Jest absolwentem Wydziału Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej. W latach 1987-1989 był zatrudniony jako asystent w Katedrze Mechaniki, Wydziału Budowy Maszyn, Politechniki Gdańskiej. W latach 1989-2003 był pracownikiem Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1991 w IMP PAN. Habilitował się w roku 1995 w IMP PAN, a w roku 2003 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych. Od roku 2003 jest zatrudniony na stanowisku profesora w Politechnice Gdańskiej, początkowo na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki a od 2021 roku na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa. W latach 2001-2003 był zatrudnionych na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, na stanowisku profesora.

Zainteresowania naukowe prof. Marka Krawczuka skupiają się wokół metod modelowania i detekcji uszkodzeń w elementach konstrukcyjnych, rozwoju Metody Elementów Skończonych oraz zastosowania materiałów inteligentnych w technice.

Prof. Marek Krawczuk jest autorem 5 monografii, 150 artykułów indeksowanych w bazie Web of Science, oraz ponad 200 artykułów i referatów. Indeks Hirsha według WoS wynosi 35, liczba cytowań 4080. Regularnie znajduje się na liście Top 2% najbardziej wpływowych ludzi nauki publikowanej przez Uniwersytet Stanforda we współpracy z Elsevier. Wypromował 5 doktorów nauk technicznych, kolejne dwa doktoraty są w toku.

Zainteresowania naukowe Prof. Tomasza Kubiaka obejmują mechanikę materiałów, w tym wytrzymałość materiałów i konstrukcji. Szczególną uwagę poświęcił nieliniowej analizie stateczności konstrukcji cienkościennych. Od 2015 roku skupia swoje zainteresowania wokół laminatów, prowadząc badania doświadczalne i symulacje numeryczne nad zachowaniem się konstrukcji cienkościennych poddanych obciążeniom statycznym i dynamicznym. Realizując jeden z ostatnich projektów, badał możliwość wykorzystania narzędzi stosowanych w analizie stateczności ruchu do analizy odkształceń cienkościennych konstrukcji poddanych obciążeniom harmonicznym.

Jego prace mogą posłużyć do szacowania wytrzymałości i nośności elementów nośnych stosowanych w budownictwie, przemyśle samochodowym czy lotniczym.

Wiele badań prowadził we współpracy międzynarodowej, publikując prace z naukowcami z University of Calabria, Bath University oraz DLR Germany Aerospace Center. W 2021 roku, prof. Tomasz Kubiak wraz ze swoim doktorantem oraz badaczami z University of Bath i Politechniki Lubelskiej przeprowadził badania na synchrotronie Diamond Light Source UK. Badania te dotyczyły analizy naprężeń resztkowych powstałych w procesie produkcji laminatu.

Pełnił rolę kierownika projektów finansowanych przez NCN (Opus – 4-krotnie) oraz zespołu badawczego w projekcie realizowanym w ramach programu POIG. Jest autorem około 200 publikacji naukowych, w tym 60 artykułów w czasopismach z listy JCR.

Hobby prof. Tomasza Kubiaka to sport; aktywnie gra w badminton i siatkówkę.

Tomasz Denis Lewiński, ur. 25 XI 1955. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Doktoryzował się w zakresie mechaniki konstrukcji inżynierskich w r. 1984; promotorem był prof. Zbigniew Mazurkiewicz. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1991 za cykl prac na temat teorii płyt kompozytowych. Stypendysta Fundacji Aleksandra v. Humboldta w latach 1992/1993. Tytuł profesora uzyskał w 2004 r. Od 2008 r.- kierownik Zakładu Mechaniki Budowli i Zastosowań Informatyki na macierzystym wydziale. W latach 2015-2018 członek Rady Naukowej IPPT PAN. Przewodniczący Sekcji Metod Komputerowych i Optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN (2011-2015, 2016-2020). Przewodniczący Sekcji Optymalizacji Komitetu Mechaniki PAN (2020-2023, 2024-2027). Laureat medalu im. Olgierda Zienkiewicza przyznany w 2019 r przez Polskie Towarzystwo Metod Komputerowych Mechaniki za całokształt działalności naukowej. Kierował licznymi projektami badawczymi w zakresie mechaniki i optymalizacji konstrukcji inżynierskich.

Współautor i współredaktor książek:

T. Lewiński, J.J. Telega, Plates, Laminates and Shells. Asymptotic Analysis and Homogenization. World Scientific Publishing, Singapore, 768 str., 2000.

G. Rozvany, T. Lewiński (Eds.),Topology Optimization in Structural and Continuum Mechanics. CISM 549. Courses and Lectures. Springer Wien, Udine, 471 str., 2014.

T. Lewinski, T. Sokół, C. Graczykowski, Michell Structures, Springer, Cham, 569 str., 2019.

Prof. dr hab. inż. Łukasz Madej jest kierownikiem grupy badawczej Cyfryzacji Przemysłu i Modelowania Wieloskalowego na Wydziale Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pełni również funkcję zastępcy dyrektora Szkoły Doktorskiej AGH. Jego badania koncentrują się na opracowaniu nowoczesnych rozwiązań numerycznych dla szeroko pojętego przemysłu, a w szczególności zaawansowanych modeli do wieloskalowej symulacji materiałów, metod sztucznej inteligencji oraz inżynierii odwrotnej. Jest członkiem różnych organizacji naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki, Komitetów Mechaniki oraz Inżynierii Materiałowej i Metalurgii PAN. W 2022 r. został wybrany na członka rzeczywistego CIRP (International Academy for Production Engineering). Od 2015 roku jest również członkiem zarządu EUROFORGE, a 2020 roku członkiem zarządu ESAFORM (The European Scientific Association for Material Forming). Pełni również rolę redaktora naczelnego czasopisma Computer Methods in Materials Science oraz członka rad redakcyjnych różnych czasopism naukowych, np. Steel Research International, International Journal of Material Forming, Journal of Materials Processing Technology czy Production Engineering.

Strona internetowa:  www.home.agh.edu.pl/~lmadej

Jerzy Pamin (ORCID ID 0000-0002-9611-391X) uzyskał stopień doktora w zakresie mechaniki obliczeniowej w Delft University of Technology pod kierunkiem Prof. R. de Borsta, a habilitację w dyscyplinie mechanika na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej (WIL PK) w roku 2004. W roku 2021 otrzymał nominację profesorską.

Pracuje na PK od roku 1987. W roku 1998 odbył roczny staż w Koiter Institute Delft, w roku 2002 przebywał pół roku w Kaiserslautern Universitaet na stypendium Fundacji Humboldta. W latach 2006-2017 był dyrektorem Instytutu Technologii Informatycznych w Inżynierii Lądowej WIL PK. Był kierownikiem 5 projektów badawczych i promotorem 6 obronionych doktoratów. Obecnie jest kierownikiem polskiej części grantu NCN THERMINST, uzyskanego w konkursie Weave-Unisono w roku 2023.

Jest członkiem Komitetu Mechniki PAN od roku 2011. W latach 2009-2013 pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Metod Komputerowych Mechaniki. Jest m.in. laureatem nagrody Komitetu Mechaniki PAN za cykl publikacji (2000) i nagrody im. M.T. Hubera Wydziału IV Nauk Technicznych PAN za pracę habilitacyjną (2007).

Jego zainteresowania naukowe obejmują mechanikę materiałów i konstrukcji. Jego specjalnością są sformułowania gradientowe ośrodka ciągłego do analizy numerycznej zjawisk niestateczności materiału i lokalizacji odkształceń. Zajmuje się także nieliniową analizą zagadnień sprzężonych oraz symulacjami numerycznymi w mechanice betonu i konstrukcji żelbetowych.

Prof. Błażej Skoczeń, Politechnika Krakowska (PK), od 1984. W latach 1995-2005 pracownik Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych, CERN, Genewa (2000-2004 kierownik Sekcji). W latach 2009-2017 dyrektor Instytutu Mechaniki Stosowanej, a w latach 2013-2017 kierownik Zakładu Mechaniki Ciał Stałych w PK. Członek (2007), wiceprzewodniczący (2016) oraz przewodniczący Komitetu Mechaniki PAN (2024). Od 2013 członek Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych (KEJN), a w latach 2016-2019 przewodniczący Komisji Nauk Ścisłych i Inżynierskich. W latach 2016-2019 ekspert w ewaluacji podmiotów we Francji (HCÉRES). Od 2017 polski delegat do Rady Dyrektorów i Zgromadzenia Ogólnego Międzynarodowego Centrum Naukowego Mechaniki CISM, Udine. W latach 2019-2023 przewodniczący Komisji Ewaluacji Nauki (KEN) w MNiSW. Od 2019 członek Rady Kuratorów w Wydziale IV Nauk Technicznych PAN. Od 2020 członek korespondent PAN oraz PAU. Od 2022 członek Rady i sekretarz Europejskiego Stowarzyszenia Mechaniki Eksperymentalnej, EuraSEM. Od 2022 dyrektor Centrum Badawczego – Laboratorium Ekstremalnie Niskich Temperatur PK. Członek rad naukowych NCBJ, IFJ PAN oraz IPPT PAN. Projekty międzynarodowe: LHC (CERN), FAIR (GSI), EUROnu (EU) oraz TIARA (EU). Kierownik wielu projektów finansowanych przez NCN. Autor ponad 150 publikacji i opracowań naukowych, w tym 3 autorskich monografii naukowych (CERN, PK, Springer). Redaktor działu Encyklopedii Mechaniki Ośrodków Ciągłych, Springer. Organizował Polski Kongres Mechaniki PCM-CMM-2019.

Obecnie zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Analizy Konstrukcji Politechniki Poznańskiej. W 2009 otrzymał stopień naukowy doktora; w 2014 roku otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego; w 2021 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. Jego główne obszary zainteresowań to modelowanie konstytutywne, modele nielokalne, dynamika ekstremalna, mechanika uszkodzeń, budownictwo ekstremalne.

Autor i współautor ponad 130 artykułów w czasopismach naukowych (o sumarycznym współczynniku wpływy ponad 350), 1 monografii, ponad 10 rozdziałów w monografiach, ponad 120 streszczeń w materiałach konferencyjnych oraz współredaktor 5 zeszytów konferencyjnych. Prof. Sumelka jest także współautorem 3 patentów.

Prof. Sumelka jest od 2016 roku kierownikiem Zakładu Komputerowego Wspomagania Projektowania Politechniki Poznańskiej, a od 2020 roku pełni ponadto funkcję prorektora ds. nauki Politechniki Poznańskiej.

Prof. Sumelka jest także aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych i inżynierskich, w tym pełni funkcję Przewodniczącego Zarządu w Polskim Towarzystwie Metod Komputerowych Mechaniki oraz funkcję Przewodniczącego Rady Sieć Badawcza Łukasiewicz – Poznański Instytut Technologiczny.

Strona internetowa: www.sumelka.put.poznan.pl